Negatywne przesłanki orzeczenia rozwodu

W poprzednich publikacjach dotyczących rozwodu wskazywaliśmy, że jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód. Prawnik rodzinny z kancelarii adwokackiej podkreśla jednak, że mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Ponadto rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Tak więc pierwszą negatywną przesłanką jest okoliczność, zgodnie z którą, orzeczenie rozwodu jest niedopuszczalne, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków. Prawnik od rozwodów podkreśla, że Sąd będzie oceniał skutki orzeczenia rozwodu, a nie skutki rozkładu pożycia małżonków. Te ostatnie chociażby w niewielkim stopniu, ale zawsze negatywnie wpływają na sytuację małoletnich dzieci.

Z doświadczenia adwokatów z kancelarii prawa rodzinnego w Warszawie wynika, że w przypadku, gdy Sąd poweźmie wątpliwości co do dobra małoletnich dzieci, przeważnie dopuszcza z urzędu dowód z opinii biegłych sądowych, aby Ci ocenili, czy rozwód będzie negatywnie wpływał na sytuację dzieci stron.

Oczywiście na końcu to Sąd podejmuje decyzję w oparciu o wydaną przez biegłych opinię, której skuteczne zaskarżenie w przypadku, gdy jest ona niekorzystna, może okazać się kluczowe w kwestii ostatecznego rozstrzygnięcia.

Przechodząc do drugiej z negatywnych przesłanek orzeczenia rozwodu, należy przytoczyć fragmenty wyroku Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 9 października 1998 r. (sygn. akt: III CKN 573/98), w którym Sąd wskazał, że przepis art. 56 § 2 zd. ostatnie KRO przewiduje niedopuszczalność orzeczenia rozwodu, jeżeli orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. W danym wypadku w grę może wchodzić interes i dobro współmałżonka lub innych osób. Np. orzeczenie rozwodu może okazać się sprzeczne z zasadami współżycia społecznego zwłaszcza wówczas, gdy jedno z małżonków jest nieuleczalnie chore, wymaga pomocy i rozwód dla niego stanowi rażącą krzywdę. Niekiedy przeciwko udzieleniu rozwodu mogą przemawiać względy natury społeczno-wychowawczej, które nie pozwalają, by orzeczenie rozwodu sankcjonowało stan faktyczny powstały na tle złośliwego stosunku do współmałżonka albo na tle innych przejawów lekceważenia małżeństwa i rodziny.

Jak więc wynika z powyższego, brak orzeczenia rozwodu z powodu sprzeczności z zasadami współżycia społecznego ma na celu ochronę powszechnie uznawanych wartości, których naruszenie nie może zasługiwać na uwzględnienie. Adwokat Warszawa rozwód wskazuje, że w praktyce oddalenie powództwa o rozwód w związku ze sprzecznością z zasadami współżycia społecznego występuje niezwykle rzadko.

Jak to już zostało wskazane we wcześniejszej części niniejszego artykułu, rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Adwokat Siedlce podkreśla więc, że dotyczy to jedynie przypadków, gdy rozkład pożycia powstał wyłącznie z winy małżonka żądającego rozwodu, a po stronie małżonka pozwanego nie występują żadne zawinione przyczyny rozkładu pożycia. A contrario nie będzie miał zastosowania, gdy obydwoje małżonkowie są winni rozkładu pożycia, bez znaczenia od stopnia przyczynienia.

Ponadto wyrażenie zgody na rozwód drugiego małżonka unicestwia zakaz orzeczenia rozwodu na żądanie małżonka wyłącznie winnego rozkładu pożycia.

W przedmiocie braku zgody na orzeczenie rozwodu wypowiedział się Sąd Najwyższy, który w wyroku z dnia 28 lutego 2002 r. (sygn. akt: III CKN 545/00) wskazał, że odmowa wyrażenia zgody na rozwód w istocie wyraża jedynie niechęć dla zalegalizowania związku faktycznie funkcjonującego bez jednoczesnego legitymowania się racjonalnymi względami z uwagi na własny interes, co nie powinno spotykać się z aprobatą. W każdym jednak razie, gdy wzgląd na poczucie krzywdy małżonka niewinnego i jego sytuację życiową nakazuje dokonywać w kategoriach moralnych ocen negatywnych, to w równym stopniu należy, przy rozważaniu odmowy wyrażenia zgody na rozwód, uwzględnić powstałą sytuację z punktu widzenia szkody społecznej, jaką wywołuje utrzymywanie związków małżeńskich formalnych nie mających szans na faktyczne funkcjonowanie przy jednoczesnym istnieniu związków pozamałżeńskich zasługujących na legalizację.

Adwokat od rozwodów w Warszawie wskazuje, że powyższe oznacza tyle, iż w każdym przypadku Sąd obowiązany jest do ustalenia, czy odmowa wyrażenia zgody na rozwód nie jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

W razie jakichkolwiek dodatkowych wątpliwości dotyczących przedstawionej materii bądź innej dotyczącej spraw z zakresu prawa rodzinnego, zapraszamy do kontaktu – adwokat jest do Państwa dyspozycji na terenie Warszawy oraz Siedlec.

Rate this post
2021-01-26T11:32:54+00:00